Artwork

Treść dostarczona przez Radio LIVE Podcast. Cała zawartość podcastów, w tym odcinki, grafika i opisy podcastów, jest przesyłana i udostępniana bezpośrednio przez Radio LIVE Podcast lub jego partnera na platformie podcastów. Jeśli uważasz, że ktoś wykorzystuje Twoje dzieło chronione prawem autorskim bez Twojej zgody, możesz postępować zgodnie z procedurą opisaną tutaj https://pl.player.fm/legal.
Player FM - aplikacja do podcastów
Przejdź do trybu offline z Player FM !

Kwarantanna 07 Serial sezon I. Bohaterowie Emma i Dawid. Powieść w podcastach do słuchania.

11:55
 
Udostępnij
 

Archiwalne serie ("Kanał nieaktywny" status)

When? This feed was archived on March 08, 2021 19:11 (3y ago). Last successful fetch was on November 19, 2020 17:04 (3+ y ago)

Why? Kanał nieaktywny status. Nasze serwery nie otrzymały odpowiedzi od kanału przez zbyt długi czas.

What now? You might be able to find a more up-to-date version using the search function. This series will no longer be checked for updates. If you believe this to be in error, please check if the publisher's feed link below is valid and contact support to request the feed be restored or if you have any other concerns about this.

Manage episode 263009539 series 2655925
Treść dostarczona przez Radio LIVE Podcast. Cała zawartość podcastów, w tym odcinki, grafika i opisy podcastów, jest przesyłana i udostępniana bezpośrednio przez Radio LIVE Podcast lub jego partnera na platformie podcastów. Jeśli uważasz, że ktoś wykorzystuje Twoje dzieło chronione prawem autorskim bez Twojej zgody, możesz postępować zgodnie z procedurą opisaną tutaj https://pl.player.fm/legal.
Piosenka Warszawa od Giny LINK: http://www.soundline.biz/GinaDamalfiWarszawa/
Emma- Gina Damalfi / Dawid- Daniel Kondraciuk / Scenariusz- Joe Kasander / Realizacja i sound design- Kamil Sołdacki / Muzyka oryginalna- Gina Damalfi //// DAWID. Kurrrwa! Coś nie łączy… nie łączy mnie… nie łączy… he, he… tak, nie łączy
mnie już nic z tym światem. Chyba tylko te transmisje mnie jeszcze trzymają przy życiu.
Nie jestem już człowiekiem… nie rzucam cienia… Tak… Jestem cieniem, który
porzucił człowieka… Nie mogę tak dłużej.
Dziennik kwarantanny – Dzień 1417.
Walka o przetrwanie… tylko po co. Wciąż przypominają mi się moi bliscy. Dzisiaj
śniło mi się, że jestem nad morzem z przyjaciółmi… szum fal… skrzypienie gorącego pisku pod stopami… niemal to poczułem, usłyszałem, przeżyłem. Wolałbym już nie śnić. Bo przebudzenie jest kurewsko bolesne.
Gdy wróciłem do miasta po pierwszej „pandemii” szukałem sensu. Szukałem sobie miejsca. Przyjaciel, który przyjął mnie na chatę powiedział, że mogę u niego siedzieć tak długo aż stanę na nogi. Jemu się udało… żył z alkoholu. Był jednym z lepszych sommelierów w kraju i miał niesamowity zapas w domu. Nie tylko wina. Ze swojego sklepu przynosił czasem coś do degustacji… a to szkocką whisky, a to rum z Barbados… ech, jak my się potrafiliśmy pięknie zdegustować.
Przy winie żartował, że nasze wspólne picie to jak podział na dwa rodzaje degustacji… zawsze zaczynamy pionowo… a kończymy w poziomie. He, he… Co za gość…
Jego sklep zaczął iść w czasie lockdownu jak zły. Ludzie pozamykani w domach wychodzili tylko po jedzenie… i procenty. Bo co tu robić, gdy nie ma nic do roboty… My też przepijaliśmy gorycz utraty wolności…
Zabawne, że jego mieszkanie znajdujące się dwie przecznice od radia, w którym pracowałem znajdowało się przy ulicy nazwanej na cześć tych bestii, przed którymi muszę się teraz bronić…
Pamiętam… pamiętam jak już zaczynało być naprawdę źle… on wciąż nadrabiał humorem… tęgą miną… nawet tego dnia kiedy wyszedł ostatni raz… żegnając się powiedział, że niedługo wróci tylko znajdzie coś do jedzenia… szukałem go miesiącami. Ale tak jak inni przepadł bez śladu… już straciłem nadzieję, że kogoś znajdę…
Przychodzę tu jeszcze tylko po to by posłuchać muzy… nawet to, że gadam do tego pieprzonego mikrofonu wydaje mi się coraz bardziej bezsensowne… przecież nie wierzę, że ktoś mnie usłyszy… po cholerę się oszukuję? Po co ryzykuję? Może mam nadzieję…, że ktoś…, że coś to za mnie skończy…?
EMMA
Dzisiaj bawiąc się starym radiem mojego coś usłyszałam… Przez trzask i przez szum usłyszałam głos… Męski, głęboki… jakby znajomy. Przestraszyłam się, wiesz…?
To pierwszy raz, kiedy znów pomyślałam o mężczyźnie… nie tylko o człowieku. A właśnie o mężczyźnie…
Jego głos przypomniał mi mojego męża. Pamiętam, jak działał na mnie jego głęboki baryton. Jak jedno słowo potrafiło mnie rozbudzić…
Tak… brakuje mi męskości. Dotyku… zapachu skóry. Wiesz? Brakuje mi miłości. To przedziwne, że w najbardziej ekstremalnej sytuacji wciąż potrzebuję kochać… Ale dziś mogę kochać tylko wspomnienia…
Podczas tamtej kwarantanny byliśmy rozdzieleni przez trzy miesiące… dokładnie 89 dni i16 godzin… policzyłam każdą. Mąż został w kraju, a ja byłam w trasie po Europie. Zatrzymało mnie w małej mieścince na obrzeżach Porto. Nienajgorsze miejsce na odosobnienie. Moi znajomi mieli tam domek nad samym oceanem. Jego spokojny szum kołysał mnie do snu, a wzburzone sztormem fale rozpalały namiętność…
Ocean działał na mnie dokładnie tak jak mężczyzna mojego życia… dzięki obu przetrwałam wtedy ten trudny czas. Dzwoniliśmy do siebie po kilka razy dziennie… odrywając się od powtarzalnej codzienności… albo dzieląc się nią. Wtedy zrozumiałam, że obecność nie jest fizyczna… ktoś jest obecny w Twoim życiu bez względu na dzielący was dystans… jeśli kochasz i jesteś kochana.
Dlatego ten głos… ten męski głos obudził nostalgię jak portugalskie saudade…
Zastanawiam się czy to jakieś nagranie, które ktoś włącza, czy jednak ktoś ocalał w moim dawnym mieście… częstotliwość wskazywałaby na moje dawniej ulubione radio…
Spróbuję oszczędzać akumulatory… i trzymać włączoną stację… codziennie.
Coraz częściej odważam się na dłuższe spacery. I chociaż wciąż noszę ze sobą pistolet ojca znaleziony na strychu, to chyba nie mogłabym się zdobyć na to by go użyć. Chyba jedynie po to by je odstraszyć…
Naprawdę coraz bardziej czuję, że jestem już tylko gościem tej odzyskanej przez zwierzęta krainy…
I choć śpiewam tylko dla niej… i dla nich… to dziś zaśpiewam dla tego męskiego głosu…
  continue reading

10 odcinków

Artwork
iconUdostępnij
 

Archiwalne serie ("Kanał nieaktywny" status)

When? This feed was archived on March 08, 2021 19:11 (3y ago). Last successful fetch was on November 19, 2020 17:04 (3+ y ago)

Why? Kanał nieaktywny status. Nasze serwery nie otrzymały odpowiedzi od kanału przez zbyt długi czas.

What now? You might be able to find a more up-to-date version using the search function. This series will no longer be checked for updates. If you believe this to be in error, please check if the publisher's feed link below is valid and contact support to request the feed be restored or if you have any other concerns about this.

Manage episode 263009539 series 2655925
Treść dostarczona przez Radio LIVE Podcast. Cała zawartość podcastów, w tym odcinki, grafika i opisy podcastów, jest przesyłana i udostępniana bezpośrednio przez Radio LIVE Podcast lub jego partnera na platformie podcastów. Jeśli uważasz, że ktoś wykorzystuje Twoje dzieło chronione prawem autorskim bez Twojej zgody, możesz postępować zgodnie z procedurą opisaną tutaj https://pl.player.fm/legal.
Piosenka Warszawa od Giny LINK: http://www.soundline.biz/GinaDamalfiWarszawa/
Emma- Gina Damalfi / Dawid- Daniel Kondraciuk / Scenariusz- Joe Kasander / Realizacja i sound design- Kamil Sołdacki / Muzyka oryginalna- Gina Damalfi //// DAWID. Kurrrwa! Coś nie łączy… nie łączy mnie… nie łączy… he, he… tak, nie łączy
mnie już nic z tym światem. Chyba tylko te transmisje mnie jeszcze trzymają przy życiu.
Nie jestem już człowiekiem… nie rzucam cienia… Tak… Jestem cieniem, który
porzucił człowieka… Nie mogę tak dłużej.
Dziennik kwarantanny – Dzień 1417.
Walka o przetrwanie… tylko po co. Wciąż przypominają mi się moi bliscy. Dzisiaj
śniło mi się, że jestem nad morzem z przyjaciółmi… szum fal… skrzypienie gorącego pisku pod stopami… niemal to poczułem, usłyszałem, przeżyłem. Wolałbym już nie śnić. Bo przebudzenie jest kurewsko bolesne.
Gdy wróciłem do miasta po pierwszej „pandemii” szukałem sensu. Szukałem sobie miejsca. Przyjaciel, który przyjął mnie na chatę powiedział, że mogę u niego siedzieć tak długo aż stanę na nogi. Jemu się udało… żył z alkoholu. Był jednym z lepszych sommelierów w kraju i miał niesamowity zapas w domu. Nie tylko wina. Ze swojego sklepu przynosił czasem coś do degustacji… a to szkocką whisky, a to rum z Barbados… ech, jak my się potrafiliśmy pięknie zdegustować.
Przy winie żartował, że nasze wspólne picie to jak podział na dwa rodzaje degustacji… zawsze zaczynamy pionowo… a kończymy w poziomie. He, he… Co za gość…
Jego sklep zaczął iść w czasie lockdownu jak zły. Ludzie pozamykani w domach wychodzili tylko po jedzenie… i procenty. Bo co tu robić, gdy nie ma nic do roboty… My też przepijaliśmy gorycz utraty wolności…
Zabawne, że jego mieszkanie znajdujące się dwie przecznice od radia, w którym pracowałem znajdowało się przy ulicy nazwanej na cześć tych bestii, przed którymi muszę się teraz bronić…
Pamiętam… pamiętam jak już zaczynało być naprawdę źle… on wciąż nadrabiał humorem… tęgą miną… nawet tego dnia kiedy wyszedł ostatni raz… żegnając się powiedział, że niedługo wróci tylko znajdzie coś do jedzenia… szukałem go miesiącami. Ale tak jak inni przepadł bez śladu… już straciłem nadzieję, że kogoś znajdę…
Przychodzę tu jeszcze tylko po to by posłuchać muzy… nawet to, że gadam do tego pieprzonego mikrofonu wydaje mi się coraz bardziej bezsensowne… przecież nie wierzę, że ktoś mnie usłyszy… po cholerę się oszukuję? Po co ryzykuję? Może mam nadzieję…, że ktoś…, że coś to za mnie skończy…?
EMMA
Dzisiaj bawiąc się starym radiem mojego coś usłyszałam… Przez trzask i przez szum usłyszałam głos… Męski, głęboki… jakby znajomy. Przestraszyłam się, wiesz…?
To pierwszy raz, kiedy znów pomyślałam o mężczyźnie… nie tylko o człowieku. A właśnie o mężczyźnie…
Jego głos przypomniał mi mojego męża. Pamiętam, jak działał na mnie jego głęboki baryton. Jak jedno słowo potrafiło mnie rozbudzić…
Tak… brakuje mi męskości. Dotyku… zapachu skóry. Wiesz? Brakuje mi miłości. To przedziwne, że w najbardziej ekstremalnej sytuacji wciąż potrzebuję kochać… Ale dziś mogę kochać tylko wspomnienia…
Podczas tamtej kwarantanny byliśmy rozdzieleni przez trzy miesiące… dokładnie 89 dni i16 godzin… policzyłam każdą. Mąż został w kraju, a ja byłam w trasie po Europie. Zatrzymało mnie w małej mieścince na obrzeżach Porto. Nienajgorsze miejsce na odosobnienie. Moi znajomi mieli tam domek nad samym oceanem. Jego spokojny szum kołysał mnie do snu, a wzburzone sztormem fale rozpalały namiętność…
Ocean działał na mnie dokładnie tak jak mężczyzna mojego życia… dzięki obu przetrwałam wtedy ten trudny czas. Dzwoniliśmy do siebie po kilka razy dziennie… odrywając się od powtarzalnej codzienności… albo dzieląc się nią. Wtedy zrozumiałam, że obecność nie jest fizyczna… ktoś jest obecny w Twoim życiu bez względu na dzielący was dystans… jeśli kochasz i jesteś kochana.
Dlatego ten głos… ten męski głos obudził nostalgię jak portugalskie saudade…
Zastanawiam się czy to jakieś nagranie, które ktoś włącza, czy jednak ktoś ocalał w moim dawnym mieście… częstotliwość wskazywałaby na moje dawniej ulubione radio…
Spróbuję oszczędzać akumulatory… i trzymać włączoną stację… codziennie.
Coraz częściej odważam się na dłuższe spacery. I chociaż wciąż noszę ze sobą pistolet ojca znaleziony na strychu, to chyba nie mogłabym się zdobyć na to by go użyć. Chyba jedynie po to by je odstraszyć…
Naprawdę coraz bardziej czuję, że jestem już tylko gościem tej odzyskanej przez zwierzęta krainy…
I choć śpiewam tylko dla niej… i dla nich… to dziś zaśpiewam dla tego męskiego głosu…
  continue reading

10 odcinków

Wszystkie odcinki

×
 
Loading …

Zapraszamy w Player FM

Odtwarzacz FM skanuje sieć w poszukiwaniu wysokiej jakości podcastów, abyś mógł się nią cieszyć już teraz. To najlepsza aplikacja do podcastów, działająca na Androidzie, iPhonie i Internecie. Zarejestruj się, aby zsynchronizować subskrypcje na różnych urządzeniach.

 

Skrócona instrukcja obsługi