Koreańska opieka medyczna

Zakorkowani

Koreański system opieki zdrowotnej jest dosyć dobrze przemyślany (strukturą przypomina model kanadyjski), ale też i przyjazny pacjentowi. Każda osoba może udać się do dowolnego specjalisty bez konieczności pierwszego kontaktu z lekarzem ogólnym. Przystępność systemu powoduje, że Koreańczycy chodzą do lekarza bez większych oporów, a regularna kontrola pozwala z kolei na wczesne wykrywanie również tych groźniejszych chorób.

W szczególności sytuację taką ułatwia świetnie rozbudowana infrastruktura medyczna. Obok szpitali ogólnych istnieją wyspecjalizowane kliniki, które można znaleźć praktycznie na każdym kroku. Nie są to przychodnie jakie znamy w Polsce, ale niewielkie pomieszczenia zlokalizowane gdzieś na piętrze zwykłego budynku. Mamy więc klinikę chorób wewnętrznych, ortopedę, ginekologa, dermatologa, okulistę (zwykłe badanie oczu można też zrobić za darmo u sprzedawcy okularów). Pacjenci w Korei nie muszą też obawiać się o jakąkolwiek biurokrację. Większość formalności jest załatwiana na linii Narodowy Fundusz Zdrowia - lekarz. System opieki stoi na bardzo wysokim poziomie szczególnie jeżeli chodzi o okulistykę, operacje kręgosłupa, serca, operacje plastyczne, leczenie bezpłodności, czy dentystykę. Wysokiej klasy sprzęt, ale również umiejętności lekarzy (przynajmniej tych polecanych) powodują, że turystyka medyczna to obecnie jedna z prężniej rozwijających się gałęzi koreańskiej gospodarki.

Lekarze w Korei, choć zwykle bardziej zamożni od większości społeczeństwa, nie zbijają jednak kokosów. Związane jest to z tym, że cennik usług medycznych jest ściśle regulowany przez NFZ. Lekarze mogą więć zwiększyć swoje zyski na trzy główne sposoby: 1) zbadać więcej pacjentów, 2) polecać zabiegi droższe lub takie, których NFZ nie pokrywa, 3) znaleźć inne sposoby na większy zarobek – na przykład polecanie zakupu leków w określonej aptece i otrzymywanie z tego tytułu odsetek od sprzedaży. Tego rodzaju podejście wysławiło Koreę, jako kraj, gdzie dokonuje się „pięciominutowej diagnozy”, 43% wszystkich narodzin to cesarki na życzenie, a jej mieszkańcy są niezwykle uodpornieni na antybiotyki.

Oprócz państwowej i prywatnej opieki medycznej pracownicy korporacji mogą zawsze liczyć na częściowe dofinansowanie leczenia przez firmę, albo wspomogę w ramach kopertowej zbiórki współpracowników. Pieniądze nie są więc chyba większym problemem. Niestety w Korei kuleje relacja lekarz-pacjent, z czym wielu obcokrajowców ma dosyć duży problem. Lekarze stawiają diagnozy z szybkością karabinu maszynowego i czasem nie można się do końca połapać, na co się właściwie zachorowało. Trzeba być bardzo asertywnym, w przeciwnym razie lekarze bezpardonowo potrafią dać do zrozumienia, że wizytacja dobiegła końca i dzięki zapraszającemu uśmiechowi pielęgniarki umiejętnie wypchnąć za drzwi.