Maria Boczar, Czułe tkanki: Czule o sobie i innych kobietach

PRACOWNIA DZIEWCZYN

Po nieprzewidzianej przerwie w zeszłym tygodniu (przepraszam!), Pracownia Dziewczyn powraca z finałowym odcinkiem II sezonu.

Zapraszam na rozmowę miejscami miękką, czasami szorstką… jak wełna.
To porównanie to nie przypadek, gdyż tym razem moją rozmówczynią jest Maria Boczar, organizatorka dziewczyńskich warsztatów tkania makatek Czułe tkanki. Pomysłodawczyni i współtwórczyni kobiecych wyjazdów Weekend w Dobrych Rękach. Poza tym… dumna rowerzystka (!).

Maria pochodzi z Radomia, dziś mieszka w Krakowie. Absolwentka biotechnologii na Politechnice Warszawskiej. Prywatnie mama. Otwarcie mówi, że kocha kobiety, a przy okazji tkania spotyka ich niezliczoną ilość.

W Pracowni Maria opowiada właśnie o tej miłości do kobiet, o ważności dbania o siebie (między innymi by móc dbać o innych) i o swojej ścieżce edukacyjno-zawodowej, w tym szkole plastycznej, studiach na biotechnologii czy aplikowaniu na historię sztuki. No i o obecnej sytuacji pandemicznej, która zmusza Marię do bycia zastępczynią nauczycieli swoich synów.

Rozmawiamy o tym, czym jest czułość, co dla Marii znaczy żyć słowami “jestem wystarczająca”, co słyszy od dziewczyn, które przychodzą na jej warsztaty tkackie i jak to się stało, że nauczyła się jeździć na rowerze po trzydziestce.

Polecenie Marii do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"jest/jestem" - tom poezji Krystyny Miłobędzkiej

*

Czułe tkanki na Instagramie: tutaj.

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod

Kontakt: [e-mail]

NOWY SEZON PODCASTU: 29. KWIETNIA