Opinie | Vechten met en om wapens

Bernard Hammelburg | BNR

Na de Eerste Wereldoorlog bloeide het pacifisme op. Geen oorlog meer, en vooral ook geen wapens, was het devies. In Nederland en België speldden pacifisten het internationale symbool voor dienstweigeraars en gewetensbezwaarden op hun revers: een gebroken geweertje. Niet erg snugger, want het was in de opmaat naar de Tweede Wereldoorlog, waarop Nederland nauwelijks was voorbereid.

In de euforie over het einde van de Koude Oorlog, na 1989, gebeurde er iets vergelijkbaars: het vredesdividend. Aangezien we geen vijand meer hadden, en ons hooguit moesten kunnen verweren bij een inval door België, werd drastisch bezuinigd op de krijgsmacht, en dus op wapens. In het spoor daarvan rukte maatschappelijke druk op de financiële wereld op om het beleggingsbeleid te toetsen aan duurzaamheidsregels. Pensioenfondsen deden hun beleggingen in wapens van de hand, zij het met een wonderlijke voetnoot: het ging vooral om ‘controversiële’ wapens. Dus geen aandelen in fabrieken die atoomwapens, landmijnen of clusterbommen maken. Maar omdat ook beleggers weten dat er in principe geen verschil is tussen een helm, scherfvest, pantserwagen, gevechtsvliegtuig of kruisraket, werden alle ‘wapens’ zoveel mogelijk uit de portefeuilles verwijderd. Want er bestaat niet zoiets als een niet-controversieel wapen.

Sinds 24 februari zijn wapens knuffels geworden. Oekraïne wordt volgestouwd met vaak zeer geavanceerde westerse wapens. Omdat we onze eigen voorraden kannibaliseren, draait de wapenindustrie als nooit tevoren, niet alleen om Oekraïne overeind te houden, maar ook omdat we ons plotseling kwetsbaar voelen en onze tekorten moeten aanvullen. Als we al scrupules hadden, hebben ze plaatsgemaakt voor openlijke omarming.

Voor de wapenindustrie zijn het gouden tijden, wat niets nieuws is, want hun verkoop gaat al zeven jaar onverminderd omhoog. Voor beleggers liggen er kansen, en die zullen ze ongetwijfeld pakken. De vraag is wat institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, doen. Die hebben een langetermijnstrategie, en zien ongetwijfeld in dat we ons gemakkelijker van CO2 ontdoen dan van oorlog. De les van deze tijd is dat duurzaamheid niet alleen gaat over opwarming van de planeet, maar vooral over overleven zonder onze nazaten te kort te doen. Vechten doe je niet alleen mét wapens, maar ook óm wapens.

See omnystudio.com/listener for privacy information.