Opinie | Bedelbusiness

Paul Laseur | BNR

Het is niet voor het eerst dat de aanpak van overlast door bedelaars gemengde reacties oproept. En ook niet voor het laatst, vrees ik.

Meer dan de Burgemeester

Want het kan nog veel harder en explicieter. Burgemeester Bruls van Nijmegen zorgde, een jaar geleden alweer, voor opschudding met de opmerking dat sommige bedelaars meer verdienen dan de Burgemeester. Van de politie en een filiaalmanager van Albert Heijn had Bruls begrepen dat er bedelaars bij zijn die per dag 200 'binnenharken'. Ook Rotterdam voerde al eens campagne om geldgeven aan bedelaars te ontmoedigen. Bezoekers aan het centrum van de Maasstad kregen kaartjes uitgereikt met daarop argumenten tegen de giften. Met de tekst: Wist u dat bedelaars tussen de 90 en 150 euro per dag ophalen, én dat ze een uitkering krijgen van 500 tot 600 per maand? Ook wees de gemeente er fijntjes op dat bedelaars het geld meestal niet gebruiken voor een warme slaapplaats of een boterham met kaas. Maar om er alcohol of drugs voor te kopen, of het te vergokken.

Businessmodel

Bedelen zou überhaupt niet mogen voorkomen in zon welvarend land als Nederland. Al halen ze 1000 op per dag. Of maar twee tientjes. Het is een hardnekkige schandvlek op onze sociale verzorgingsstaat. Dat is ook de reden dat er zon zwaar taboe op rust. In principe hoeft niemand in ons land op straat zn hand op te houden om te overleven. Er is altijd wel een uitkering beschikbaar, en opvang met warme maaltijden en een slaapplaats. En begeleiding voor psychiatrische gevallen en verslaafden. Dat de overheid en hulpverleners niet iedereen bereiken moeten ze zichzelf aanrekenen. Het is immers maar een kleine groep die steeds weer voor overlast zorgt. Help die mensen dan gewoon. En dat doe je niet door ze af te schilderen als profiteurs of bijbeunende uitkeringstrekkers. Niemand kiest bewust voor een leven in de goot, zonder een greintje waardigheid. Het is zo ongepast dat Almere, Nijmegen, Rotterdam en waarschijnlijk nog veel meer grote steden impliceren dat deze mensen van hun wanhoop een succesvol businessmodel hebben gemaakt.

Barmhartigheid en schaamte

Veel mensen die een aalmoes géven doen dat uit barmhartigheid en uit schaamte voor hun eigen volgeladen winkelkarretje. Dat is geen ratio maar emotie. Ze snappen ook wel dat het geld waarschijnlijk opgaat aan drank of drugs. Je kunt natuurlijk ook een banaan of een pak rijst geven uit die boodschappenwagen, al zit niemand daar op te wachten. De enige die daar een goed gevoel van krijgt ben je waarschijnlijk zelf. Maar dat moet toch ook kunnen?

Prettige maandag!

Over Paul Laseur

Financieel journalist Paul Laseur houdt zijn scherpe blik op economie en maatschappij. Elke maandag een nieuwe column. Luister live maandagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/paul-laseur, Apple Podcast of Spotify.

See omnystudio.com/listener for privacy information.