گوشه‌گیرها ما را به خودنماییِ بی‌هوده و میل به غرایب متّهم میکردند! ریاضت‌کش‌ها میگفتند که ما با انگاره‌ها و اداهای ماورای اقیانوسِ اطلس و ماورای آلپ، مفرّی برای ولنگاریِ جنسی و اجتماعیِ خویش میجوییم! طبعاً برای آنان قابلِ پذیرش نبود که ما در آمریکا، روسیه، چین -و هر جای دیگر-، در جست‌وجوی شورِ انسانی باشیم؛ چه رسد به این‌که بپذیرند ما، صرفاً، «خود» را میجوییم...!»