Piotr Hopcia- Muzyka i ludzie

Autentyczność w pasji

Ta rozmowa zasługuje na swoją osobną opowieść. Przeglądając facebooka wyskoczył mi fanpage Piotra, który akurat tego dnia założył.

Nie wierzę w przypadki, skoro się pojawił i przykuł moją uwagę, to miało tak być.

Zaciekawiło mnie to, co robi. Improwizowane podróże muzyczne mnie zaintrygowały.

Dlatego zgłębiłam temat i poczytałam…

Z tej rozmowy bije spokój, który człowiek czuje, kiedy zaczyna w życiu robić swoje i kierować się wewnętrzną intuicją.

Gdybyście mogli zobaczyć uśmiech Piotra podczas tej rozmowy, to poczulibyście o czym tutaj piszę.

Piotr pracował jako informatyk, ale totalnie nie była to jego bajka. Nie mógł uciec od tego uczucia, że to nie jest jego droga. Ona bardzo czuł w sercu muzykę. Pewnego dnia nie wytrzymał i po rozmowie z szefem odszedł z branży.

I świat się nim zaopiekował. Piotr jednak nie jest bujającym w obłokach marzycielem. Wierzy w połączenie ducha z materią, które daje człowiekowi życiowe uziemienie.

Piotr oprócz podróży muzycznych pracował także z przedszkolakami, osobą po udarze. Mocno wierzy w to, że muzyka potrafi leczyć ludzi.

Zapraszam Cię do wysłuchania rozmowy z człowiekiem, który zaufał sobie, własnej intuicji, który szlifuje swój warsztat, by być coraz lepszym w tym, co robi.

I powiem Ci w sekrecie, że on także ma swoje lęki, on także się boi, ale próbuje, wychodzi do ludzi, którzy są jego pasją. Dzieli się sobą i swoim talentem. Tym, kim jest.

Jestem wdzięczna za możliwość rozmowy z tym człowiekiem. Myślę, że ubogaciliśmy się wzajemnie. Pytania pojawiały się same, tak naturalnie. Tak, jak naturalne było otoczenie, w którym się odbyła.

W tle usłyszycie odgłosy mielenia kawy i ludzkich rozmów.

Nie umiem i nawet nie chcę przeprowadzać sterylnych rozmów.

Chcę, żeby one były żywe, w których drugi człowiek opowie mi trochę o sobie.

Ja lubię słuchać, przyjmować do serca to, co mi powie, a że często jest tak, że mówi dużo, to wtedy mam wrażenie, że to nie jest tylko rozmowa, to jest spotkanie dwojga dusz.

Po każdym takim spotkaniu czuję się szczęśliwa i wdzięczna za to, że mogę tak po prostu rozmawiać z ludźmi i się tym dzielić.